Ο πύργος - Φραντς Κάφκα

Αυτό το βιβλίο σίγουρα δεν είναι κάτι το συνηθισμένο. Δεν αποτελεί το είδος του ευχάριστου αναγνώσματος που ευχαριστιέσαι να διαβάζεις και μετά προτείνεις σε όλους σου τους φίλους και γνωστούς. Ήταν ενδιαφέρον, όμως, από πλευράς ατμόσφαιρας, καθώς όλο το σκηνικό φαίνεται να προέρχεται από έναν εφιάλτη. 

Παρόλο που το βρήκα κουραστικό και με μακροσκελείς προτάσεις, τις οποίες πολλές φορές αδυνατούσα να κατανοήσω πλήρως, ο συγγραφέας μετέφερε με επιτυχία τα εφιαλτικά συναισθήματα που επιδίωκε. 

Μέσα από το κείμενό του είναι εμφανής ο  σαρκασμός για την γραφειοκρατία, την κοινωνική απομόνωση, την υποταγή και ακλόνητη πίστη στο απρόσιτο, την προσπάθεια της κοινωνίας να απομακρύνει κάθε τι ξένο. 

Ο Κ. (έτσι αποκαλείται ο κεντρικός χαρακτήρας του βιβλίου) είναι ένας άνθρωπος που βρέθηκε μάλλον τυχαία σε ένα ορεινό χωριό και σε όλη τη διάρκεια του βιβλίου προσπαθεί να φτάσει σε έναν Πύργο, ο οποίος φαίνεται ψηλότερα στο βουνό. Εκεί υποτίθεται πως κατοικούν ο κόμης και άλλοι ανώτεροι οι οποίοι ρυθμίζουν τη ζωή στο χωριό. 

Ο Κ. είναι ένας άνθρωπος σαν εμάς που αγωνίζεται (μάταια ίσως) να πετύχει τους στόχους του μέσα σε ένα αφιλόξενο περιβάλλον, αψηφώντας τους άγραφους νόμους της κοινότητας. Ενσαρκώνει τη μηδαμινότητα του ατόμου μπροστά στο κοινωνικό σύνολο και τη συνεχή πάλη εναντίον απρόσωπων εμποδίων. 

Ο Κάφκα με έβαλε σε σκέψεις. 

Είναι άραγε ο σύγχρονος κόσμος τόσο ασφυκτικός όσο αυτό το χιονισμένο χωριό; 

Θέτει όντως ο σύγχρονος άνθρωπος τόσο απροσδιόριστους και άπιαστους στόχους και ανώφελα επιχειρεί με κάθε κόστος να τους πετύχει;

Ή απλά η κοινωνία στέκεται εμπόδιο και υπαγορεύει στους ανθρώπους πως οι στόχοι τους είναι μη επιτεύξιμοι, ώστε να μην κλονιστεί η υπόστασή και η δομή της;

Οι συνάνθρωποι μας αποτελούν υποχείρια του καθεστώτος ή κάνουν κάποια προσπάθεια να βοηθήσουν στις επαναστατικές ενέργειές μας;