Ο Παίχτης ~ Φίοντορ Ντοστογιέφσκι

Ένα μυθιστόρημα-ψυχογράφημα, ρεαλιστικό και ζωντανό, που σε μεταφέρει απόλυτα σε μια προηγούμενη εποχή στη Ρωσία, και πιο συγκεκριμένα στο καζίνο. Η γραφή του Ντοστογιέφσκι, λιτή και πολύ πιο μοντέρνα απ’ ό,τι περίμενα, σε συνεπαίρνει απόλυτα σε πολλά σημεία. Οι σελίδες του βιβλίου σχεδιάζουν με πειστικότητα την τραγική ψυχοσύνθεση του «παίκτη» που ποντάρει τα πάντα με ακατάσχετη μανία. Ο Παίκτης έχει τη βαθιά πεποίθηση πως θα κερδίσει, αλλά στο τέλος πάντα χάνει, καθώς, μεθυσμένος από το πολύ χρήμα, εξαντλεί την τύχη του, η οποία δεν μπορεί να του χαμογελά συνέχεια. Ίσως επειδή και ο ίδιος ο Ντοστογιέφσκι υπήρξε εθισμένος στο τζόγο, οι περιγραφές του είναι καθηλωτικές και βίωνα τα συναισθήματα των ηρώων σε εξαιρετικά μεγάλο βαθμό. Ένιωθα σχεδόν τον ιδρώτα να στάζει στο μέτωπό μου, όταν ο Αλέξης Ιβάνοβιτς ποντάριζε με πάθος και ρίσκαρε τεράστια ποσά με τόση ψύχωση και πάθος… Μου άρεσε, επίσης, πολύ η Παυλίνα σαν προσωπικότητα, αν και δεν αναλύθηκε τόσο πολύ. Γενικά, το κείμενο αναπτύσσεται σε μια ατμόσφαιρα παραληρήματος που θέλει τους χαρακτήρες να παιρνούν από τη ματαιοδοξία και τον έρωτα άνευ όρων, στην τρέλα, στη θεοποίηση του χρήματος, στο πάθος, στην αρρώστια. Ένα είναι σίγουρο: αν θέλεις να νιώσεις  πως είναι να είσαι εθισμένος στο τζόγο, δε χρειάζεται να πας στο καζίνο, απλά να διαβάσεις αυτό το βιβλίο. Οι εμπειρίες είναι ισοδύναμες.