Η τρελή του σπιτιού~Rosa Montero

Πριν 4 χρόνια, μπορεί και περισσότερο, βρέθηκε αυτό το βιβλίο στα χέρια μου ως δώρο από μία θεία, η οποία, χωρίς αμφιβολία, με ταύτισε με τον τίτλο. Αν θυμάμαι καλά, με κόπο είχα διαβάσει το πρώτο κεφάλαιο, αποσπασματικά και πλήρως απογοητευμένη, καθώς περίμενα πως θα διάβαζα ένα μυθιστόρημα. Τώρα, μετά από τόσο καιρό που αυτό το βιβλίο μούχλιαζε στη βιβλιοθήκη μου, το διάβασα, ή μάλλον το ρούφηξα μέσα σε τρεις μέρες. Τώρα που ήρθε η κατάλληλη στιγμή να το διαβάσω, πιο ώριμη και με περισσότερες εμπειρίες, ταυτίστηκα με τη συγγραφέα πιο πολύ απ' ότι φανταζόμουν ποτέ. Η Rosa επιχειρώντας να εξηγήσει με λογοτεχνικό (μυθιστορηματικό, θα έλεγα) τρόπο τι είναι το μυθιστόρημα, πώς δημιουργείται και από τι επηρεάζεται, χρησιμοποιεί άπειρα παραδείγματα από άλλους συγγραφείς, τις ζωές και τα έργα τους, ενώ δημιουργεί κάτι σαν μυθιστορηματική αυτοβιογραφία της ζωής της. Με μάγεψε με τον τρόπο που δίνει να καταλάβει ο αναγνώστης τι εστί φαντασία και τρέλα. Άρα, λοιπόν, αυτό το βιβλίο ήταν κάτι παραπάνω από μυθιστόρημα...
Υ.Γ. Δεν ξέρω αν πρέπει να το πω ή να το αφήσω να αιωρείται και όποιος το καταλάβει διαβάζοντας το βιβλίο, το κατάλαβε, αλλά δεν γίνεται να μην το μοιραστώ μαζί σας. Αν και δεν γίνεται αντιληπτό από την αρχή, η ιστορία με τον Μ. και ο τρόπος που παρουσιάστηκε σε τρεις παρόμοιες, αλλά τελείως διαφορετικές εκδοχές, τόσο ρεαλιστικές αλλά και φανταστικές συνάμα, δίνει, μάλλον, μία ιδέα για το πώς οι αναμνήσεις διαστρεβλώνονται και μπερδεύονται με τα χρόνια, συνδυασμένες με όνειρα και φανταστικές καταστάσεις. Πολλές φορές μάλιστα, οι αναμνήσεις για έναν συγγραφέα είναι απλά αποκύημα της φαντασίας- της τρελής του σπιτιού.