Κάνε το καλό. Κι αν δεν μπορείς, τουλάχιστον μην κάνεις κακό.
Σήμερα καθώς περπατούσα σε έναν κεντρικό δρόμο παρακολούθησα μία σκηνή που δε διήρκεσε πάνω από πέντε δευτερόλεπτα, αλλά με έκανε να χαμογελάσω ασυναίσθητα. Ένας κύριος βγαίνοντας από το λεωφορείο κράτησε την πόρτα για να προλάβει να μπει μία κυρία που κατέφθανε στη στάση τρέχοντας. Η κυρία μπήκε μέσα λέγοντας του "ευχαριστώ" και του χαμογέλασε εγκάρδια. 
Σε πόσους από εμάς έχει τύχει να χάσουμε το λεωφορείο, ενώ βρισκόμασταν τόσο κοντά του, και να αναγκαστούμε να καθήσουμε κατσουφιασμένοι να περιμένουμε το επόμενο; Δε θα ήταν πραγματικά υπέροχο να υπήρχε κάποιος και για μας να κρατήσει την πόρτα ανοιχτή; Δεν μπορούμε να αναγκάσουμε κανέναν να το κάνει για μας, όμως μπορούμε να γίνουμε εμείς ο ήρωας κάποιου άλλου... Ο κύριος έφυγε κι εκείνος χαμογελαστός μετά απ' αυτήν την πράξη. Η καλοσύνη κάνει καλό σε όλους. Μικρές πράξεις φέρνουν περισσότερη χαρά απ' όση μπορούμε να φανταστούμε. Η αγάπη είναι μεταδοτική. Όπως και η γκρίνια και η αγένεια. Εμείς επιλέγουμε με τη συμπεριφορά μας τι θέλουμε να δώσουμε σ' αυτόν τον κόσμο. Το να γκρινιάζουμε για όλα τα αρνητικά πράγματα που συμβαίνουν γύρω μας όχι απλά δεν έχει αξία, αλλά ταυτόχρονα χειροτερεύει την κατάσταση. Ας γίνουμε εμείς η αλλαγή που θέλουμε να δούμε στον κόσμο. Ας κάνουμε κάτι καλό. Κι ας μη μας ακολουθήσει κανείς. Τουλάχιστον, θα δώσουμε λίγη χαρά.
Και, να ξέρετε, τίποτα δεν είναι ασήμαντο. Τίποτα δεν πάει χαμένο. Μπορεί να μην αλλάξουμε τον κόσμο, αλλά ίσως φτιάξουμε τη μέρα κάποιου... ίσως βοηθήσουμε κάποιον να νιώσει χαρούμενος. Δεν αξίζει κάτι κι αυτό;
Διάβασα μία πολύ όμορφη ιστορία που έλεγε:
Ένας άντρας μια μέρα περπατούσε σε μια έρημη ακρογιαλιά την ώρα του ηλιοβασιλέματος. Καθώς προχωρούσε, είδε έναν άλλο άντρα, ο οποίος έσκυβε, συνεχώς, μάζευε αστερίες που τους είχε ξεβράσει το κύμα και έναν-έναν τους ξαναπέταγε στην θάλασσα. Όταν τον ρώτησε τι ακριβώς έκανε, ο άντρας του απάντησε: "Ρίχνω αυτούς τους αστερίες στη θάλασσα, γιατί έχουν ξεμείνει στην ακτή και αν τους αφήσω εδώ, θα πεθάνουν"
"Κατάλαβα. Αλλά υπάρχουν χιλιάδες αστερίες στην ακτή και δεν είναι δυνατόν να τους ρίξεις όλους στο νερό. Και σκέψου πόσες παραλίες υπάρχουν. Δεν έχει καμία σημασία αυτό που κάνεις"
Ο άντρας χαμογέλασε, έσκυψε και πήρε έναν ακόμη αστερία και καθώς τον έριχνε στο νερό είπε: "Έχει σημασία για αυτόν εδώ..."
Καμία καλή πράξη δεν πάει χαμένη. Καμία. Ποτέ. Όταν είμαστε καλοί και δίνουμε απλόχερα την αγάπη μας σε κάποιον που τη χρειάζεται, δείχνουμε τι σημαίνει ανθρωπιά, έμπρακτα, όχι με θεωρίες και λόγια. Τα λόγια τα παίρνει ο αέρας. Πώς περιμένουμε κάτι να αλλάξει, αν δεν αλλάξουμε πρώτα εμείς; Δεν έχει σημασία ποιον έχουμε απέναντί μας. Ίσως πιστεύουμε πως δεν του αξίζει να του φερθούμε με καλοσύνη, γιατί έχει κάνει κάτι άσχημο, γιατί εκείνος δεν έχει καλό χαρακτήρα... Είναι εύκολο να αποφεύγουμε έτσι τις ευθύνες. Όμως με τις πράξεις μας δείχνουμε τι είμαστε εμείς. Ας το κάνουμε για τον εαυτό μας πρώτα απ' όλα και μετά για τους άλλους.
Υπάρχει και άλλη μία πανέμορφη ιστορία, πολύ γνωστή:
Μία μέρα ένας πλούσιος άντρας έδωσε στον φτωχό γειτόνά του έναν βρώμικο κουβά με σκουπίδια, για να του δείξει πόσο κατώτερος είναι από εκείνον και τι του άξιζε. Ο φτωχός πήρε τον κουβά, ευχαριστώντας τον, τον καθάρισε, τον γέμισε με λουλούδια και του τον επέστρεψε, χαμογελώντας του. Ο πλούσιος τον κοίταξε απορημένος και τον ρώτησε: "Γιατί το έκανες αυτό, ενώ εγώ σου έδωσα σκουπίδια;". Και ο φτωχός του απάντησε: "Ο καθένας προσφέρει ό,τι έχει στην καρδιά του"
Χαίρομαι, πάντως, γιατί ακόμα και στους πιο άγονους και ξεραμένους τόπους, φυτρώνουν που και που δειλά μερικά αγριολούλουδα...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου