Το λάθος αστέρι ~ John Green

Δεν ξέρω τι να πρωτοπώ. Η άποψη του Ογκάστους για το τσιγάρο, ο απίστευτος χαρακτήρας του Πέτερ Φαν Χάουτεν, το βιβλίο του, ο διαρκής αγώνας των ηρώων... Παλεύουν όχι κατά του θανάτου, αλλά υπέρ της ζωής (και αν το διαβάσετε θα καταλάβετε τη διαφορά), της ανιδειοτελής αγάπης, του πραγματικού, παντοτινού έρωτα. Μάλλον αυτό είναι που με κάνει να κλαίω κάθε φορά που διαβάζω το τέλος: αν και ο Ογκάστους και η Χέιζελ και ο Άιζακ και τόσοι άλλοι που βιώνουν τον καρκίνο από πρώτο χέρι, ίσως να μην καταφέρνουν να νικήσουν τον πρόωρο θάνατο, αλλά καταφέρνουν με μεγάλη επιτυχία να κερδίσουν μια αξιοπρεπή ζωή.
Ο John Green αξίζει συγχαρητήρια που άγγιξε ένα τόσο δύσκολο θέμα με τόση στοργή , τρυφερότητα και πάνω απ' όλα με σεβασμό. Κατάφερε να μεταδώσει συναισθήματα, καταστάσεις, συμπεριφορές με απίστευτη αμεσότητα. Πραγματικά, δεν έχω λόγια και όσες φορές κι αν το διαβάσω πάλι δε θα έχω...
ΥΓ. Μάλλον μηδαμινής σημασίας σχόλιο , αλλά θα προτιμούσα οι διάλογοι να μην είναι θεατρικού τύπου (όνομα:...), γιατί όσες φορές παρουσιάζονταν με αυτόν τον τρόπο, με έβγαζε από το κλίμα και αισθανόμουν μια απόσταση από τους χαρακτήρες.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου